@article {
author = {, Sajjad},
title = {حریم خصوصی معنوی افراد در فقه امامیه و حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران},
journal = {اندیشه‌های حقوق عمومی 7، بهار و تابستان 1394},
volume = {4},
number = {2},
pages = {93-110},
year  = {2015},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2423-5725},
eissn = {2980-8340},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {حریم خصوصی معنوی افراد در فقه امامیه و حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران},
abstract_fa ={حریم خصوصی معنوی افراد، آن بخش از اعمال و ویژگی های هر شخص است که ناظر بر شخصیت و هویت اوست که برای عموم آشکار نبوده، وی نیز تمایل به افشای آن نداشته و در صورت افشا، شخصیت او آسیب می بیند. اشخاص هیچ گونه ورود و نظارت دیگران بر این قلمرو را برنمی تابند و نسبت به آن واکنش نشان می دهند. این مفهوم، تاکنون در حقوق اسلامی  و حقوق ایران به صورت مستقل مورد بحث قرار نگرفته است. قانونگذار ایرانی، با عنایت به بی سابقه بودن این سازه در فقه و حقوق ایران، به صورت ناقصی صرفاً به حمایت از برخی مصادیق این حق در قانون اساسی و برخی قوانین عادی پرداخته است. این مقاله، با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع معتبر فقهی و حقوقی ایران، به بررسی چگونگی حمایت از حریم خصوصی معنوی اشخاص در فقه امامیه و حقوق اساسی ایران و طرح حمایت از حریم خصوصی می پردازد.},
keywords_fa = {حریم خصوصی ,شخصیت ,حریم خصوصی معنوی ,حریم خصوصی جنسی ,حیثیت و آبرو ,},
url = {https://hoghoughi.nashriyat.ir/node/69},
eprint = {https://hoghoughi.nashriyat.ir/sites/hoghoughi.nashriyat.ir/files/article-files/2007594_0.pdf}
}