صفحهها:
113-126
تاریخ دریافت: 1390/05/15
تاریخ پذیرش: 1390/10/17
چکیده:
جریان های فکری موسوم به «فاشیسم» و «نازیسم»، اثبات گرایی حقوقی و برخی مکاتب فلسفی دیگر، انسان را به طور ذاتی فاقد کرامت می دانند و منشأ کرامت وی را در اموری مثل وابستگی او به دولت، حکومت، نژاد، عقیده و مذهب خاص جست و جو می کنند. اما اسلام برای انسان، بماهو انسان، کرامت ذاتی قائل است. این کرامت بر یک سلسله مفاهیم و ارزش های بنیادین اخلاقی و دینی، یعنی «آزادی، اراده و اختیار»، «قدرت، تعقل و تفکر»، «داشتن وجهه و نفخهی الهی» مبتنی است. دین اسلام، افزون بر کرامت ذاتی، قایل به کرامت اکتسابی انسان است که مهم ترین معیار و مبنای آن، تقوا و ایمان است. این مقاله، با رویکرد تحلیلی به واکاوی مفهوم و مبانی کرامت ذاتی و اکتسابی انسان از دیدگاه اسلام پرداخته است.
Article data in English (انگلیسی)
شیوه ارجاع به این مقاله:
RIS
Mendeley
BibTeX
APA
MLA
HARVARD
VANCOUVER
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
رحیمی نژاد، اسمعیل.(1390) نگرش اسلامی به کرامت انسانی. دو فصلنامه اندیشههای حقوق عمومی، 1(2)، 113-126
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
اسمعیل رحیمی نژاد."نگرش اسلامی به کرامت انسانی". دو فصلنامه اندیشههای حقوق عمومی، 1، 2، 1390، 113-126
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
رحیمی نژاد، اسمعیل.(1390) 'نگرش اسلامی به کرامت انسانی'، دو فصلنامه اندیشههای حقوق عمومی، 1(2), pp. 113-126
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
رحیمی نژاد، اسمعیل. نگرش اسلامی به کرامت انسانی. اندیشههای حقوق عمومی، 1, 1390؛ 1(2): 113-126