سال ششم، شماره اول، پياپي 10، پاييز و زمستان 1395

سيداحمد مرتضايي/ كارشناسي ارشد حقوق عمومي مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني ره
      sayyidahmadmurtazaie@yahoo.com
سيدمحمدحسين ميري/ استاديار گروه معارف اسلامي دانشگاه رامين خوزستان
دريافت: 8/6/1395 ـ پذيرش: 24/12/1395
چكيده
اهانت به مقدّسات مشتمل بر دو واژه اهانت و مقدّسات است. برداشت‏هاي متفاوتي از اين دو واژه وجود دارد. در اين تحقيق مفهوم لغوي و اصطلاحي «مقدّسات» و «اهانت» با استفاده از فرهنگ لغت‏ها و کتب فقهي و حقوقي بررسي مي‌شود، زيرا اولين گام براي تبيين مصاديق «مقدّسات» و شيوه‏هاي تحقق «اهانت» و نيز استنباط حکم اهانت، تبيين مفهوم اين دو واژه است. بنابر يافته‏هاي اين تحقيق، اصطلاح «مقدس» يعني چيزي كه (ذاتاً يا اکتساباً) مطهر و منزه از هر نقص و عيب و داراي حرمت الهي است و «اهانت به مقدّسات اسلام» يعني هر فعل يا ترک فعلِ عالمانه و عامدانه‌اي که با شأن و جايگاه شرعي مقدّسات سازگار نباشد، مانند: ارتداد، استخفاف (تحقير كردن، خوار و پست شمردن، سبك شمردن)، استهزاء (تمسخر)، تهتک (هتك حرمت، آبروريزي، بدنام‌سازي)، سب و شتم و نصب (دشنام گويي و فحاشي) و بي‌احترامي و بي‌حرمتي. در قسمت پاياني اين تحقيق، ديدگاه سه تن از انديشمندان غيرمسلمان يعني اميل دورکيم، ميرچا الياده و رودُلف اُتّو بررسي و نقد مي‏شود. در ادبيات انديشمندان غيرمسلمان، واژگان و اصطلاحات مشابه و يا معادل «مقدس و نامقدس» متفاوتند.
کليدواژه‌ها: مقدس، احترام، اهانت، توهين، استخفاف، استهزاء.