تاریخ دریافت: 1403/09/13
تاریخ پذیرش: 1403/12/09
چکیده:
خودسامانی ملی، در قانون اساسی جمهوری اسلامی تبلور دارد و مصادیق متعددی، دارد. ازطرفی بررسی تحلیلی خودسامانی ملّی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، مطابق مقدمه، اصول ¬اول، دوم و سوم، از مصادیق آن هستند؛ زیرا مردم از بین نظام¬های سیاسی مختلف، نوع نظام سیاسی خود را براساس اسلام، تعیین کرده¬اند، این دقیقاً تجلی اصل عقلی خودسامانی ملّی است. با توجه به¬آنچه گفته شد پرسش اين است که بررسی تحلیلی خودسامانی ملّی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران چیست؟ این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است. نتايج تحقيق نشان ميدهد طبق بررسی تحلیلی خودسامانی ملّی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، ملت با اراده خود در چارچوب اراده الهی حکومت را تشکیل داده و با تدوین قانون اساسی خواسته¬های خود را محدود و مقید کرده است. قانون اساسی¬ای که تبلور اراده آحاد یک ملت هم¬کیش و هم¬فکر است که خواسته¬اند، حکومت طاغوت نباشد و حکومت الله و قوانین الهی باشد. لذا در مقدمه و در اصول پیش¬گفته، که طبق خودسامانی است، اشخاص ملتزم به¬الزامات قانون اساسی هستند و براساس این اصل سامان خواهند یافت.
Article data in English (انگلیسی)
Title:
An analytical study of national Self-organization in the Constitution of the Islamic Republic of Iran (Introduction, first, second and third principles)
شیوه ارجاع به این مقاله:
RIS
Mendeley
BibTeX
APA
MLA
HARVARD
VANCOUVER
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
ابوالفضلی، علی.(1402) بررسی تحلیلی خودسامانی ملّی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (مقدمه، اصول یکم و دوم و سوم). دو فصلنامه اندیشههای حقوق عمومی، 13(1)، - https://doi.org/10.22034/hoghoughi.2025.5001314
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
علی ابوالفضلی."بررسی تحلیلی خودسامانی ملّی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (مقدمه، اصول یکم و دوم و سوم)". دو فصلنامه اندیشههای حقوق عمومی، 13، 1، 1402، -
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
ابوالفضلی، علی.(1402) 'بررسی تحلیلی خودسامانی ملّی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (مقدمه، اصول یکم و دوم و سوم)'، دو فصلنامه اندیشههای حقوق عمومی، 13(1), pp. -
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
ابوالفضلی، علی. بررسی تحلیلی خودسامانی ملّی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (مقدمه، اصول یکم و دوم و سوم). اندیشههای حقوق عمومی، 13, 1402؛ 13(1): -